ඇයි මම මේ විදිහට හැසිරෙන්නේ ? Why am I ?

           ඒක දිග කතාවක්. සේරම ටික ලියන්න ගියොත් මේක කොහොමවත් කරන්න වෙන්නේ නැහැ. ඒ නිසා ඉවත් කරන්න ඕනේ ඒවා ඉවත් කරලා , මූලික අවබෝදයක් ලැබෙන දේවල් ටික විතරයි මේ ලිපියට ඇතුලත් කරන්නේ.


           හැමෝම දන්නවා ඇතිනේ මම එදා ඉඳන් දේශපාලනේ හිටිය කෙනෙක්. ඒකට මූලික හේතුවක් උනේ මගේ තාත්තා සහ ලොකු තාත්තලා ඇතුළු පවුලේ ගොඩක් දෙනෙක් දේශපාලනේ යෙදුණු අය වීම. මමත් පුංචි කාලේ ඉඳලා හැදුනේ වැඩුණේ දේශපාලන වටපිටාවක් එක්ක. අපි පුංචි කාලේ මේ රටේ වීරයෝ වෙලා හිටියේ මැතිනිය වගේ පිරිස. එයාල එක්ක බලද්දී අපේ තාත්තල නිකන් හාල් කෑලි වගේ. එදා ඉඳන් වෙච්ච වෙනස් කම් මට හොඳට තේරුණා.එයාලා එයාලගේ දූවරුන්ට , පුතාට සළකන විදිහයි අපිට සළකපු විදිහයි අහසට පොළොව වගේ.

            එයාලගේ දූවරු ඒරොප්පේ කැම්පස් වලට ගියා. අපි නිකම්ම නිකම් හිපාටුවෝ වගේ ඔහේ බලන් උන්නා. ගමේ හිටපු මිනිස්සුන්ට සාපේක්ෂව බලද්දී අපි මහා ඉහළ පවුලක් උනත් මැතිනිලාට සාපේක්‍ෂව ගද්දි අපි දූවිලි ගානයි. ඒත් මොනවා කරන්නද ඉවසනවා ඇර. මට මතකයි ඉස්සර අපි එහෙ යද්දී යන්නේ හරියට බලු කුක්කෝ වගේ. එයාලගේ දූවරු අපිට පෙන්නපු ආඩම්බර හිනාවන් අදටත් මට මතකයි.

             " අනේ මුන් වගේ හිඟන හැත්තක් " වගේ බැල්ලමක් තිබුණේ එයාලගේ ඇස් වල. එහෙමයි කියලා කටක් අරින්නද ? මොනවා හරි කිව්වා නම් හරි ඇදයක් කරා නම් හරි කන් අඩි පුපුරන්න උනත් ගහන්න එයාලගේ ගෙදර අය පසුබට වෙන්නේ නැහැ.


           ඒ සියල්ල අත්දකිමින් තමයි අපි ලොකු මහත් උනේ. ටික ටික මම යෞවන වයස පහු කරලා තරුණ වයසට ඒමත් එක්ක මාව ඉබේම වගේ දේශපාලනයට පිවිසුණා. ඒකට එකම හේතුව උනේ මගේ පවුලේ අයත් දේශපාලනයේ නිරත වීම. එහෙම නොවෙන්න අපිටත් ඔලුව උස්සගන්න හම්බෙන්නේ නැහැ. මට එදා ඉඳන්ම තේරුණා මේ ලිං වලෙන් ගොඩ එන්න තියෙන්නේ එකම ගැට්ටයි කියන දේ.


          මගේ අයියලා සහ මල්ලිලා නම් මේ දේවල් ගැන එතරම් පැන්නුවේ නැහැ එදා ඉඳන්ම. එයාලට තේරුණා මේ මිනිස්සු එක්ක අපිට හැප්පෙන්න බැරි බව. කටින් නොකීවත් හැම වෙලේම මූණේ ඇඳිලා තිබුණේ එහෙම අදහසක්. එතනදිත් මම තනි උනා. මට තේරුණා මේ ලිං ගැට්ටෙන් ගොඩ වෙන්න වෙන්නේ තනියමයි කියන දේ. ඒ කොහොම උනත් මගේ සහෝදරයෝ ටික මගේ කකුළෙන් ඇද්දේ නැහැ කවදාවත්. සහෝදරයෝ විදිහට ආරවුල් , මත ගැටුම් තිබුණට අපි කවදාවත් එකිනෙකාට වල කැපෙන දේවල් කරේ නැහැ.


=== මෙතනින් එහාට දේවල් ඔයාලත් හොඳින් දන්න නිසා මම ඒ ටික ස්කිප් කරමින් මග අරින්නම්   ===

          මගේ තරුණ වයස ඒමත් එක්ක මම ක්‍රියාකාරී දේශපාලනයට ආව. නිතරම මට තේරුණා පොඩි මනුස්සය එක්ක හිතවත්ව ඉන්න ඕනේ කියන දේ. ඕනෙම දේකට එන්න ඉන්නේ මේ මිනිස්සු විතරයි සහ අපේ පැවැත්ම තියෙන්නෙත් මේ මිනිස්සු ඉන්නකම් විතරයි කියන දේ මම හැම වෙලේම හිතුවා. අනිත් එක ඒ මගේ හොඳම තරුණ කාලේ. සමාජ වාදී අදහස් ඕසේට තිබුණා ඕනෙම තරුණ දේශපාලකයෙක් ළඟ තිබුණා වගේම. ඒත් මම හැම වෙලේම සැලකිලිමත් වුණු දෙයක් තිබුණා , ඒ තමයි මම කවදා හෝ තැනකට එන්න ඕනේ කියන දේ. නිකම්ම නිකම් දේශපාලන චරිතයක් වෙලා වැඩක් නැහැ මගේ තාත්තා වගේ. සමාජය ඉදිරියේ මහා විශාල චරිතයක් උනාට රජ ගෙදරදී නිකම්ම නිකම් කෙනෙක් විතරයි මගේ තාත්තා. මට ඕනේ උනා එතනින් ඉස්සරහට යන්න. ඒ ගමන යන්නේ මෙන්න මෙහෙමයි කියලා අදහසක් හරියටම තිබුණේ නැහැ . ඒත් පුංචි සන්දියේ උන සිත් රිදවීම හරහා සියුම් තරහක් , වාඩු ගැනීමේ උවමනාවක් ටික ටික හිත යට පැළපදියම් උනා.









             කාලයත් එක්ක මට පුළුවන් උනා
යම් තරමක ප්‍රභල නියෝජනයක් ඇති කරගන්න. මට මිනිස්සු දහස් කීපයක් ( 1000 x X) උන්නා ඕනෙම වෙලාවක මා වෙනුවෙන් පාරට බහින්න බලන්. හයිය පෙන්නන්න ඕනේ වෙන බොහෝ වෙලාවට මම මගේ හයිය පෙන්නුවා.


එවැනි දේකින් වාසි දෙකක් වෙන බව තේරුණා.

i. සාමාන්‍ය මිනිස්සු අතර " මම "  විශාල දේශපාලන චරිතයක් බව තහවුරු වීම

ii. දේශපාලන ලෝකය තුළ " මම "  විශාල ජන බලයක් ඇති කෙනෙක් බව තහවුරු වීම.



           නිතරම මම මේ ගොඩ නැගෙන බලයන් ගැන විමසිල්ලෙන් හිටියා. හැකි සෑම විටම ඒ බලයන් වැඩි වෙන තැනට කටයුතු කරා. මේ සියල්ල කරන්න උනේ පොඩි කාලේ ඉඳන් අවඥාවෙන් අපි දිහා බලපු දෝණි ඇන්ඳලාගේ කෙනෙහිලිකම් මැද්දෙමයි. පොඩි කාලේ ඉඳන් ඔලුව බේරන් ඉන්න හුරු වෙලා තිබුණ නිසා මම නිහඬ පුද්ගලයෙක් උනා. නිහඩව මම මගේ බලය ගොඩනගා ගත්තා. අවශ්‍ය වුනු ගමන් පුපුරන්න බලන්න ඉන්න බෝම්බයක් වගේ තව තව බලය ගොඩ නැගුවා. හරි අරමුණක් නොතිබ්බත් දිගටම මම මගේ ක්‍රමේට වැඩ කරා. මට තේරුණා මම සාර්ථකයි කියන දේ.


            මේ විදිහට කාලයක් ගත වෙද්දී ඒ කිව්වේ මට වයස 40 විතර වෙද්දී ලංකාවේ දේශපාලනය තුළ හොඳම හොඳ ස්ථාවරයක් හදාගන්න සමත් උනා. මම දැනගත්තා මොනවා උනත් නැතත්, මොන පක්ෂෙන් ඉල්ලුවත් , ඕනෙම වෙලාවක පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයකට ඉදිරිපත් වෙන්න පුළුවන් බවත් , අනිවාර්යෙන් දිනන බවත්.


ඒකම හිතට සැහැල්ලුවක් , සහනයක්. අනාගතය සුරක්ෂිතයි කියන හැගීම හරි වටිනවා මිනිහෙකුට.විශේෂෙන්ම දේශපාලනයේ නිරත වෙන කෙනෙකුට.



=== ඔන්න මම නැවත කාලය ස්කිප් කරනවා ලිපිය දිග වෙන එක වළක්වා ගන්න ඕනේ නිසා ===
=== මේ කාලය පුරාවට රටේ වෙච්චි පොදු දේවල් මෙතන ඉන්න සියලු දෙනාම දන්නවනේ ===


             මේ අතරතුර මහා විනාසයක පෙර නිමිති පාමින් දේශපාලන සුළියක් ආවා. කොහෙන් මොන පැත්තට සුළිය ඒවිද කියන දේ හිතන්න බැරි තරම් කාලයක් ඒක. සුළිය කරකැවුනොත් හොඳ වගේම නරක ප්‍රතිඵලත් ලැබෙන සුළියක්. සුප්‍රකට කතාවක් වෙන " ජයග්‍රහණයකට පියවරුන් දහසකි , පරාජය අවජාතකය " පිරුළ මතක් කරන දේශපාලන සුළියක් ඒක. ( නව පාලකයෙක් තෝරා ගැනීමේ දේශපාලන සුළිය )



දේශපාලනය තුළ හිටපු පථාකයින්ගේ නිරුවත සහ දේශපාලන බෙලහීනත්වය මම දැක්කා ඒ සුළිය තුළදී. කිසිවෙක් ඉදිරිපත් උනේ නැහැ සුළියට පය තියන්න.


          අන්න එදා මට විශේෂ දෙයක් තේරුම් ගියා උනා. ඒ තමයි පුංචි කාලේ ඉඳන් අපිට උසුළු විසුළු කල පුංචි දෝණි මොන තරම් හයියක් තිබුණ ගැහැණියක්ද කියන දේ. දාහක් පිරිමි අවජාතක විදිහට පල්ලම් බහිද්දී මේ කෙල්ල මොන තරම් ධෛර්යක් ඇතුවද මේතාක් ගමන ගියේ කියන දේ වැටහුණා. සෑහෙන වෙලාවක් කල්පනාවට වැටුණා. පුංචි කාලේ ඉඳන් වුණු සිදුවීම් ටික බයිස්කෝප් එහෙක පින්තූර පටි ඇදිලා යන තාලෙට ඇදිලා යන්න ගත්තා ඔලුව ඇතුළෙන්.


            එක පුංචි කොල්ලෙක්. එක පුංචි කෙල්ලෙක්. කෙල්ලගේ කෙනෙහිලිකම් වලට හිත රිදුන පුංචි කොල්ලෙක්. දෙන්නම ටික ටික ලොකු උනා. දෙන්නගෙම හිත් වල මොන තරම් දේවල් තියෙන්න ඇත්ද මේතාක් කාලය පුරාවට එකිනෙකා නොදැන. අද වෙනකොට මේ පුංචෝ දෙන්නා විශාල අභියෝගයක් මැද එකිනෙකා දිහා බලන්.


           ඒත් අද තමයි පුංචි කෙල්ලගේ හිතේ හයිය , දේශපාලන හයිය , පිරිමියෙක් වගේ තිබුණ ජවය හොඳටම තේරුම් ගියේ. මේතාක් කාලය පුරාවට තේරුම් නොගිය ගොඩක් දේ තේරුම් ගියා.



" හොඳයි මම ලෑස්තියි මේ දේශපාලන සුළියට බිලි වෙන්න. එක්කෝ මම දිනයි. නැත්නම් මම සියළු දේත්  නැති කරගෙන විනාශ වේවි "


           මම තීරණයක් ගත්තා. මගේ ගමන ඇරඹුවා දේශපාලන සුළිය දිහාට. බොහෝ දෙනෙක් මා සමග හිටියා. සමහරු අවංකව සමහරු වංකව. දේශපාලනය තුළදී මේ සියල්ල අත්විඳින්න වෙනවා. ඒකට මම එදා ඉඳන් හුරු කෙනෙක්.


                අති විශාල සිදුවීම් රැසකින් පස්සේ මම ජයගත්තා. ජයක්ද සාපයක්ද කියන්න මට තේරුමක් තිබුණේ නැහැ. කෙසේ නමුත් සුළිය කරකැවිලා මගේ දෙපා මුලට ඇවිත් තිබුණා. එදා ඉඳන් මේ දේශපාලන සාපය ගැන වැටහීමක් තිබුණු නිසා අමුත්තක් දැනුනෙත් නැහැ එච්චරම. කොහොම නමුත් සුළිය මගේ දෙපා මුලින් කරකැවෙන්න ආරම්භ වෙලා කියන දේ දැනුණා, හරියට ජුමාන්ජි ෆිල්ම් එකේ වගේ.


              මට මගේම කියලා පිරිසක් ඕනේ කරේ මේ වෙලාවේදී. ඒකට ඉන්නේ මගේම ලෙයින් මට හැදුන මගේ සහෝදරයෝ ටික විතරයි බලකණු වගේ. ලිං ගැට්ට කොහොම හරි මම ජයගත්තා තනිවම.ඒත් එතනින් එහාට යන්න මට මගේම ලේ ඇති අය ඕනේ. වෙන වෙන අයගේ කරපිටින් ගිහින් කවමදාවත් බැහැ කියන දේ ජීවිතේ පුරාවට ඉගෙනගෙන තිබුණ දෙයක්.





                   මගේ බාල සහ වැඩිමහල් සහෝදරන්ගේ සහය තුලින් මේ ගමන යන්න මම තීරණය කරා. මේ රටේ ඉතිහාසය පුරාවට හරි ගමනක් යන්න බැරි උනේ කිසිම ලේ සම්බන්ධයක් නැති පිරිස් තනතුරු වලට පත් කරගැනීම නිසා කියන දේ මම බොහොම කාලයකට කලින් තේරුම්ගත්ත දෙයක්. රටේ ආරක්ෂාව , ආර්ථිකය , සියුම් තැන් වල පාලනය මගේම ලේ වලට ලැබුණේ ඒ නිසයි. එහෙම නොකරන්න ඒ තැන් වලටත්  පැනලා පරණ පුරුදු චීත්ත රාජකාරි කරන්න පිරිසක් ලකලැහැස්ති වෙලා උන්නු බව මේ ලිපිය කියවන හැමෝම සහතික කරයි මටත් වඩා. ( මැන්ගී වගේ අය )



            මෙන්න මේ අතරතුර හීනෙකින් වත් නොහිතපු විනාශයකට මුහුණ දෙන්න උනා. ඒ තමයි සුනාමිය. මොන මගුලකින් කඩන් පාත් වුණු හෙණයක්ද ඒක කියන දේ හිතාගන්න මට දවස් ගාණක් ගියා.


                   දන්න කියන විදිහට දෙයක් කරනවා මිසක් මේකට කොහොම මොනවා කරන්නද කියන දේ කල්පනා වුණේ නැහැ. බැලු බැලු අත මිනිස්සු මැරිලා. බල්ලෝ කුකුළෝ වගේ අහිංසකයෝ අනාථ වෙලා ===== මෙතනින් එහාට දේවල් නොකියන්නේ අමිහිරි අද්දැකීම ඇති අයගේ හිත් පරවන්න ඕනේ නැති නිසා =====



               දින කීපයක් ගෙවුණා. විදේශ වලින් බොහොම ආධාර ලැබුණා. දින සති යද්දී ලැබෙන මුදල් ප්‍රමාණය අති විශාල බව තේරුණා. ඩොලර් බිලියන ගණනක් ලැබෙන්න ගත්තා එක දිගට. ඒ අතර විශාල වශයෙන් සංවර්ධන සැලසුම් ගලාගෙන එන්න ගත්තා. මුදල් සහ සංවර්ධන සැලසුම්. මින් පෙර කිසිම දාක දැක නොතිබුන අලුත් ලෝකයක් විවර වෙන්න ගත්තා සති කීපයක් තුළ. අපේ දෑස් අන්ධ උනා මුදල් එක්ක.

              රුපියල් වලින් ගත්තොත් රුපියල් ලක්ෂ කෝටි සිය ගණනක් ( රුපියල් ලක්ෂය X කෝටිය ). මේ සියලු මුදල් වල එකම භාරකාරයා විදිහට කටයුතු කරන්න වුණේ මට. මට මේක තනිව කරන්න බැහැ. ඒ නිසා මම මගේ සහෝදරන්ගේ සහය එක්ක මේ සියල්ල ගැන සාකච්චා කරා. පාලම් , ගොඩනැගිලි , නිවාස , නව මාර්ග , දුම්රිය මාර්ග , වෘත්තීය පුහුණු ආයතන , නැවත පදිංචි කිරීමේ ව්‍යාපෘති ගැන පැටවුණු බර එන්න එන්න වැඩියි සහ ගත වෙන සතියක් පාසා ඩොලර් බිලියන ගණනින් මුදල් ලැබීමට නියමිත බව දැනුම් දෙනු ලැබුණා.



" ඇයි අපි අපිට යමක් නොකරන්නේ අයියේ ? බලන්න මේ ලැබෙන මුදල් ප්‍රමාණය . සීයට 1ක් ( 1% ) කියන්නෙම බිලියන කීයක්ද ? මොන තරම් දේපලක් ගොඩනගන්න පුලුවන්ද මේ විදිහට ? ඒ වගේම මින් ඉදිරියටත් ලැබෙන ආයෝජන අවස්ථා එක්ක මොන තරම් මුදල් ප්‍රමාණයක් ගන්න පුලුවන්ද ? ඇයි අයියේ මේක තේරුම්නොගන්නේ ? " මෙන්න මෙහෙම ඇහුවේ මගේම ලෙයින් හැදුන කෙනෙක් .


            "එයා කියන දේත් ඇත්ත. අපේ තාත්තලා දේශපාලනය කරා කියලා අපිට මොනවද ලැබුණේ ? නිකම්ම නිකම් එක එක්කෙනාගේ හිම්පිඩි අත ගාන්න නේද උනේ? අපේ දරුවන්ටත් වෙන්නේ මේකද ? අනිත් දේ ප්‍රකෝටි ගණනින් මුදල් ලැබෙන තැනකින් මේ විදිහට දෙයක් ලබා ගත්තා කියලා ඇති වරදකුත් නැහැ නේද ? මේ රටේ මෑත ඉතිහාසය පුරාවට මොන තරම් සල්ලි දේශපාලකයෝ වංචා කරාද ? එහෙම බලද්දී අපි මේ ගන්නේ අපිට පිටින් ලැබෙන දේවල් මිසක් අපේම මිනිස්සුන්ගේ දාඩිය මහන්සිය නෙවේ. " ඔන්න ඔහොමයි මම හිත හදාගත්තේ.


            එකතු වේලා අලුත් සැලසුම් හැදුවා . සියලු මුදල් අපිට ඕනේ විදිහේ යාන්ත්‍රණයක් ඇතුව රටට එන විදිහට ක්‍රමයක් හැදුවා. අපේ මේ අලුත් ක්‍රමය නිසා බොහෝ දෙනා නැවත හැරිලා යෑමත් උනා. එවැනි දේවල් නම් සිදු උනේ රාජ්‍ය නිළධාරීන් හා වැඩ කරන්න නොදන්නා විදේශ නිළධාරීන්ගේ අණුවනකම් නිසා. ඒවට කරන්න දෙයක් නැහැ සහ ඒව පස්සේ දුවන්න කාලයකුත් නැහැ.


=== ඔන්න ඔහොමයි ඒ දේ සිද්ධ උනේ ======= තව තියෙනවා .ඒත් කොහොම කියලා ඉවර කරන්නද ====



===මේ අතර රටේ සිවිල් යුද්ධය ඇවිලෙන්න ගත්තා. ඒකටත් මුහුණ දෙනවා ඇර වෙනත් දෙයක් තිබුණේ නැහැ. ඒ විස්තරත් මග හරිමු වෙන වෙලාවක කතා කරන්න ඉඩක් ලැබේවි කියලා හිතලා.====



              කොහොමින් කොහොම හරි මේ සියලු දේ සිද්ධ වුණු විදිහට දැන් මේ සියල්ල එකිනෙකට බැඳිලා ඉවරයි. මේ ගොඩ නැගුන බලය මම රැක ගන්න ඕනේ. නැත්නම් අනිවාර්යෙන් මාව පාරට වැටෙනවා.මහ පුටුවෙන් විසික් වෙලා නිකම්ම නිකම් මන්ත්‍රී කෙනෙක් වුනු කෙනෙක්ට මොනවද නැවත ලැබෙන්නේ ? මේ මුළු කාලය පුරා මට ගොඩ නැගුණ සතුරන්ට මුහුණ දෙන්නේ කොහොමද මම ? එක් රැස් කරපු ධනය , බලය රැකගන්න , ජීවිතය රැක ගන්න , සමාජ මට්ටම රැකගන්න ඕනේ නේද මම . කිසිවක් නැති මිනිහෙකුට මේ වගේ රටක ආත්මයක් තියේවිද ?

               හිතන්න මුළු ලෝකෙම පිළිගත්ත කෙනෙක් වෙලා හිටපු , මුළු රටක් මගේ එක අණට දණගහපු යුගයක් , ලෝකෙම නායකයෝ එක්ක එකට කෑම කාපු කෙනෙක් මම .එහෙව් මම අවුරුදු 12 අවසානයේ නිකම්ම නිකම් මන්ත්‍රී කෙනෙක් වෙලා ඉන්නේ කොහොමද ? මගේ ජීවිතේ බේරේවිද ? මට යහතින් ඉන්න ඉඩ තියාවිද මේ එකට කාලා ඉන්න මිනිස්සු ටිකම ?


               අන්තිමට අර පුංචි කෙල්ලට වගේ ඔහේ පැත්තකට වෙලා ඉන්න පුළුවන් වේවිද මම කරපු දේවල් එක්ක මේ රටේ? එකක් මතක තියාගන්න මම රටට දෙයක් කරා. ඒ නිසාමයි මම අද මේ තරම් හිර වීමකට ලක් වෙලා ඉන්නේ. මම ගොඩනගපු පාලන ක්‍රමය එක්ක එවැනි බලයක් වෙනත් කෙනෙකුට ගියොත් වෙන්න පුළුවන් කුණාටුව මම හොඳින්ම දන්නවා. දාහක් දෙනා ඉන්නවා මගේ මස් කීතු කීතු කරලා කන්න බලන් ඉන්න. ඒ නිසා කිසිම විටක මට මේ කටු ඔටුන්න ගලවලා නැවත බිමට බහින්න බැහැ. හිත මහා බරකින් වෙළිලා.


                  එදා මම කැමැත්තෙන් බාරගනිපු සුළිය මම ජය අරන්ද , සාපයක් වෙලාද කියන දේ මට අද වෙනකොට හිතාගන්න බැහැ. දැන් කල හැකි එකම දෙය නම් මේ විදිහටම දිගින් දිගටම ඉස්සරහට යන එක විතරයි. එහෙම යන්න යන්න තව තවත් අගාධයටම යැවෙන බවත් දන්නවා හොඳාකාරවම. ඒත් අඩුම තරමේ මගේ දරුවන්ගෙවත් තරුණ කාලේ රැක ගන්න ඕනේ නේද මම ?


             අද වෙනකොට හිතෙනවා මම මුළු පවුලම විනාශ කරාද කියලා. පුංචි දෝණිගේ උසුළු විසුළු වලට බිම බලන් උන්නු එදා හිටපු පොඩි කොල්ලා විදිහටම හිටියා නම් එකක් කියලා මට දැන් හිතෙනවා ..!



ප.ලි. මම ඉතාම සංයමයෙන් මේ ලිපිය ලිව්වේ. ඒ නිසා මේක බලන අයත් ඉතාම සංයමයෙන් අදහස් දක්වයි කියලා හිතෙනවා. ඒ වගේම සෑහෙන්න පීඩනයකින් ඉන්න මගේ හිත වැටෙන දේවල් කියලා අපහසුතාවයට පත් කරන්න එපා කියලත් කාරුණිකව ඉල්ලනවා. මේ වෙච්ච දේවල් නැවත ආපස්සට ගන්න බැහැනේ අපි මෙතන මරා ගත්තා කියලා.








නියම පලිය = මම ආසයි එදා ඉඳන් දේශපාලනයට. ඒත් ඉතින් මට දැන් බැහැ මාස ගණන් ඇදෙන දේවල් කරන්න. ඒ නිසා ඔක්කෝම දේවල් නවත්තලා පුංචියට එකම කතාවක් ලිව්වා. පහු ගිය ටිකේ මට සිද්ධ වුනු දේවල් ගැන මම ඊළඟට පෝස්ට් එක දාන්නම්. ඒ ලිපියේදී අපි ඒ ගැන කතා කරමු. මේ ලිපිය බොහෝ විට ටික කාලයකින් අන්ත්‍රස්දහන් වෙන්න පුළුවන් නෙව .. කමෙන්ට් කරන්න පරක්කු උන ලිපියට කමෙන්ට් කරේ අද උදේ. ඒකට මෙතනින් යන්න..




සංයමයෙන් අදහස් පල කරන්න . බලන්න මම කොච්චර සංයමයෙන්ද කතා කරේ කියලා මෙච්චර දෙයක් වේලා තියෙද්දිත්?